#411 Getrouwd met Iemand die mijn Studies Vervelend Vindt

Dr. craig’s response

Ik kan je vanzelfsprekend, Wesley, terwijl ik je vrouw niet ken, niet adequaat adviseren. Ik zou je inderdaad willen aansporen deze crisis met uiterst serieuze intentie te behandelen door een pastorale adviseur te vinden of door een ouder getrouwd stel te vinden die jullie beiden vertrouwen en die jullie kunnen adviseren over hoe jullie verder moeten gaan.

Voor ik het verder over je zorgen heb, Wesley, wil ik eerst andere lezers erop attent maken betreffende de belangrijkheid van wat Wesley te zeggen heeft. Hij is met een vrouw getrouwd die, al is zij “geweldig,” zijn interesse in of last voor filosofie en apologetiek niet deelt, waardoor zij zijn praat over dit soort zaken vervelend vindt. Ik spoor jullie, die vrijgezel zijn, sterk aan om er een prioriteit van te maken een gedeelde interesse in jullie vak en bediening te hebben als het om partnerkeuze gaat. Het maakt niet uit hoe mooi ze is of hoe goed ze kan koken, als ze geen interesse in je vak heeft, waardoor jouw praat over de dingen waar je dol op bent als vervelend overkomt.

Toen ik mijn M.A. in Religiefilosofie bij Trinity deed, kenden Jan en ik zulke koppels. Deze vrouwen hadden geen enkele merkbare interesse in begrijpen wat hun mannen studeerden. Elke maandagavond hield professor Geisler bij hem thuis een colloquium voor ons de filosofiestudenten, en Jan was de enige vrouw die er aanwezig was. Ik herinner me goed dat een andere student naar ons beiden opmerkte, “Was mijn vrouw maar zo geïnteresseerd in mijn studies zoals Jan dat bij jou is.” Sommigen van deze vrouwen hadden zelfs een hekel aan de studies van hun man.

De scheiding, die door zo’n gebrek aan gemeenschappelijkheid wordt gecreëerd, kan voor een huwelijk zeer schadelijk zijn. Je groeit verder uiteen. Ik zeg niet dat je een filosofe of theologe zou moeten vinden (niet eens, zelfs!); maar ik zeg dat de zaken veel makkelijker voor jullie beiden zullen zijn, als de persoon met wie je trouwt de waarde van je vak begrijpt en bereid is her en der wat erover te leren en jou totaal ondersteunt in je moeite in dat vak.

Als je de steun van die ene persoon voor je studies en voor je bediening hebt, dan maakt het niet uit wat anderen over je denken. Wesley’s brief toont aan hoe moeilijk het is als iedereen aan je twijfelt en als je niet de kracht en bemoediging hebt van die ene persoon die zo dichtbij staat.

Wesley, het ene lichtpuntje in je brief is dat je nog maar enkele maanden getrouwd bent. Ongeacht het geromantiseerde huwelijksbeeld, zijn de eerste jaren van het huwelijk het ergst. Er kan, net zoals twee rivieren die bij elkaar komen, grote turbulentie zijn, maar later vloeien ze soepel als één. Maar het is van levensbelang dat je de problemen eerlijk in de eerste jaren samen aanpakt, of de kleine dingetjes die onder het kleed worden geveegd zullen door de tijd heen te grote obstakels worden. De moeilijkheden waar je nu door heengaat zijn normaal, maar je moet ze openlijk confronteren en behandelen om ze op te lossen.

Het zal in het seminarie niet beter maar erger worden. De verschillen en verbittering, die tussen echtgenoten tijdens de spanningsvolle studiejaren worden gezaaid, verzieken of vernietigen zelfs vele huwelijken. Laat dit niet met jou en je jonge vrouw gebeuren! Dus, ja, er is licht aan het einde van de tunnel, als je de problemen confronteert en ze behandelt.

Ik heb gemerkt dat mijn relatie met God net zo gaat als mijn relatie met mijn vrouw. Dus ik ben niet verrast door het feit dat beide nu in de slop zitten. Je moet drastische actie ondernemen om deze twee te herstellen.

Wat kun je doen? Ten eerste lijkt het mij dat je betere tijdsmanagement nodig hebt. Het werk groeit en vult de tijd. Je moet tijd voor God opzij zetten en tijd voor je vrouw. Maak een pact en hou een consistent en Godvruchtig leven aan. Ik heb gemerkt dat er dus wordt genoodzaakt vroeg op te staan. Dus raak eraan gewend. Vertel je vrouw dat je meer tijd wilt spenderen aan het simpelweg met haar zijn. Bespreek het met haar en kom erachter hoeveel tijd ze met je zou willen besteden. Wees het dan eens en doe het. Accepteer de consequenties dat je misschien slechtere cijfers hierdoor zult krijgen. Alleen een dwaas zou een goed huwelijk opgeven voor academisch succes. Je zult erachter komen dat je erg veel werk in beperkte tijd kan voltooiien. Nog radicaler is dat je er misschien over zou moeten nadenken je studies tijdelijk stop te zetten terwijl je een voltijdsbaan hebt om haar door haar onderste studiejaren heen te helpen, en dan haar vragen om hetzelfde voor jou te doen als ze klaar is.

Leer ook met je vrouw te praten. Stop tijdelijk je praat over de dingen die je bestudeert (tenzij ze erover vraagt!) en focus je op hoe ze zich over dingen voelt. Bevestig haar gevoelens en wees niet defensief. Vraag jezelf wat God jou over jezelf aanleert op basis van je reacties. Laat de communicatie betreffende gevoelens met haar op zich een doel worden. Doe moeite om interesse te tonen in wat ze studeert en om erover te leren of waar ze interesse in heeft. Doe voor haar hetgene dat je van haar uit voor jezelf zou willen.

Tenslotte herhaal ik dit: zoek samen één of andere begeleiding op.

Wat betreft de rest van je zorgen, of de filosofische/theologische studies het waard zijn: denk er niet over na. Als het je roeping en je passie is, ga er dan gewoon achterna ongeacht de hoofdschudders. Dat soort mensen zal er altijd zijn. Wees er zeker van dat je het niet ten koste van je huwelijk doet. Dus ja: filosofische/theologische studies zijn het waard; maar ze zijn niet meer dan je huwelijk waard. Als je hulp krijgt en actie onderneemt om de problemen aan te pakken, dan zul je erachter komen dat je beide kan hebben.